Podczas ceremonii pogrzebowych prosimy o zachowanie wszelkich środków ostrożności związanych z aktualną sytuacją epidemiczną w Polsce.

Zamiast kwiatów uprzejmie prosimy o ofiarę na Hospicjum św. Arnolda Janssena w Nysie.

Pieniądze prosimy wpłacać na numer konta podany poniżej, lub do oznaczonej skarbonki pod kościołem.

Numer konta bankowego Hospicjum: 86 1090 2167 0000 0001 2366 4949

Janusz Sanocki dziennikarz, samorządowiec, polityk.

Urodził się 5 marca 1954 w Nysie. W 1973 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące w Nysie a następnie w 1979 r. AGH w Krakowie.

Żonaty – żona Elżbieta. Ojciec trzech córek.

Od 1977 był działaczem Duszpasterstwa Akademickiego w Krakowie oraz kolporterem wydawnictw niezależnych.

W 1980 należał do założycieli NSZZ Solidarność w Nysie. Kierował MKZ Ziemi Nyskiej, był delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów związku w Gdańsku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego13 grudnia 1981 został internowany, przebywał w obozach internowania w Opolu,Grodkowie, Kamiennej Górze, Głogowie, Nysie, Uhercach. Wydał płytę, wspomnienia z internowania „ Za kolczastym murem” - zbiór oryginalnych pieśni internowanych.

Zwolniony 10 grudnia 1982, zaangażował się w podziemną działalność wydawniczą i samokształceniową.

W 1985 za działalność opozycyjną kolejny raz aresztowany, skazano go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Odsiedział jednak 6 miesięcy. 

W 1986 inicjował powstanie jawnej regionalnej struktury związkowej – Tymczasowej Rady Regionalnej NSZZ „Solidarność” Śląska Opolskiego. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole polityki mieszkaniowej, w tym samym roku w okresie wyborów współorganizował kampanię „Solidarności” w województwie opolskim (jako wiceprzewodniczący wojewódzkiego KO). Później wycofał się z działalności związkowej.

W 1990 utworzył nyski Komitet Obywatelski, który wygrał pierwsze wybory samorządowe w Nysie.

W 1993 założył lokalne stowarzyszenie Liga Nyska. Od 1995 r.  był związany z organizacjami działającymi na rzecz JOW. Twórca i redaktor naczelny tygodnika Nowiny Nyskie

W 2000 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia na rzecz Zmiany Systemu Wyborczego „JOW”. Pełnił tę funkcję do 2008. Od 1994 do 2006 był radnym rady miejskiej w Nysie, a w latach 1998–2001 sprawował urząd burmistrza Nysy.

W 2006 został wybrany do rady powiatu nyskiego. Od listopada 2006 do marca 2007 był członkiem jego zarządu. W wyborach samorządowych w 2010 i w 2014 uzyskiwał reelekcję do rady powiatu z listy Ligi Powiatu Nyskiego

W 2012 r. zaangażował się w budowę Ruchu Oburzonych, który zgromadził w Gdańsku 80 organizacji walczących z bezprawiem wymiaru sprawiedliwości. Później ruch ten  przekształcił się w Ruch Pawła Kukiza.

Ruchowi Kukiza oddał serce i czas. Był wulkanem pomysłów politycznych. Do klubu parlamentarnego K' 15 nie został jednak przyjęty, choć włożył w jego tworzenie najwięcej pracy.

W 2015 r. został posłem na Sejm RP z okręgu opolskiego z list Kukiz'15. Przez całą kadencję do 2019 r. był jednak posłem niezależnym.

W 2019 r. założył niezależny Komitet Wyborczy „Przywrócić Prawo”z którego bezskutecznie kandydował do Senatu RP.

Był przez całe życie obrońcą praw człowieka. Walczył o wolną Polskę, sprawiedliwą ordynację wyborczą i prawo obywateli do sprawiedliwego procesu. Jako jeden z nielicznych wygrał dwie sprawy przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości.

W ostatnim okresie życia w 2020 r. Prokuratura rejonowa w Opolu oskarżyła go o nie popełnione przestępstwo. Czekał go kolejny proces i walka o swoją niewinność. Nie doczekał jej.

Odznaczony przez Prezydenta RP Srebrnym krzyżem zasługi za walkę o demokrację w czasie PRL, 2001; Krzyżem Wolności i Solidarności, 2016 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej; 2017, Kombatanckim Krzyżem Zasługi; 1998 r. 

Autor książek: „Powódź w Nysie”, 1997;  "Wojownicy - monografia Ruchu Obywatelskiego JOW", 2005; „Za oknem drut… - wspomnienia z obozów Stanu wojennego” – 2008; "Polsko nie umieraj - zaprowadż ustrój do lekarza" 2017, a także współautor książki "Kulisy polskiej demokracji". Autor licznych artykułów w prasie krajowej i lokalnej.

 

Ostatnim jego projektem w 2020 r. to pomysł współpracy organizacji i osób pokrzywdzonych przez organy państwa z Koalicją Polską, której był gorącym zwolennikiem. Niestety nie doczekał już dnia sformalizowania tej współpracy. Zmarł 7 grudnia 2020 r. na dzień przed podpisaniem porozumienia organizacji pokrzywdzonych z Koalicją Polską.

 

Z Januszem Sanockim poznałem się w trakcie protestu w Warszawie w obronie żołnierzy z Nangar Khel. Od tego czasu razem aż do jego śmierci prowadziliśmy walkę o prawa człowieka. Byliśmy jak bracia. Nigdy przy jego energii i woli walki nie pomyślałem, że to ja będę na jego pogrzebie.

Janusz do zobaczenia w innym świecie.

Cześć Jego pamięci.

Kondolencje dla całej jego rodziny.

Jerzy Jachnik